Οι θέσεις μας για την ΚΟΙΝΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ/ΑΜΥΝΑ/ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Σε έναν κόσμο που έχει αφήσει για τα καλά πίσω του τον διπολισμό του ψυχρού πολέμου και τη μετέπειτα μονοκρατορία των ΗΠΑ, η Ευρώπη οφείλει να βρει τον τρόπο με τον οποίο θα συνεχίσει να επηρεάζει ορθολογικά τις παγκόσμιες εξελίξεις. Επισημαίνεται ότι η πολιτική της ισχύος δεν ήταν ποτέ χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις σχέσεις της με τις τρίτες χώρες. Η Ευρώπη διατηρεί τη θέση της ως παγκόσμια δύναμη περισσότερο χάριν της ιστορίας και της κουλτούρας της, του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρά λόγω της στρατιωτικής ή οικονομικής ισχύος της. Στον πολυπολικό κόσμο του σήμερα όμως είναι το λιγότερο αφελές η Ευρώπη να βασίζεται πρωταρχικά σε τρίτους για την άμυνα και ασφάλειά της, ειδικά τώρα που η διοίκηση Τραμπ αντιμετωπίζει περίπου εχθρικά την Ένωσή μας.

Πρωτοβουλίες όπως η δημιουργία της Μόνιμης Διαρθρωμένης Στρατιωτικής Συνεργασίας (PESCO) καθώς και οι συζητήσεις για ακόμα πιο ουσιαστική συνεργασία στα θέματα άμυνας και ασφάλειας, προερχόμενες κυρίως από τον κινητήριο μοχλό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, το γαλλογερμανικό άξονα, είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού μπορεί πράγματι να αποτελεί μακροπρόθεσμο στόχο, βρίσκεται ωστόσο ακόμα σε ιδιαίτερα πρώιμο στάδιο. Η εντατικοποίηση όμως της συνεργασίας των στρατών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη χρήση κοινών οπλικών συστημάτων, με την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ασφαλείας, με εκ περιτροπής προεδρία και κατοχύρωση ισότιμης εκπροσώπησης των κρατών μελών, με τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Αμυντικού Ταμείου και με τη συμμετοχή των

ευρωπαϊκών στρατών σε επιχειρήσεις κοινού ενδιαφέροντος, είναι στρατηγικές αποφάσεις που μπορούν να ληφθούν χωρίς αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Για όλα αυτά η θέση μας είναι θετική, υπό μία όμως απαράβατη προϋπόθεση. Να δεσμευτούμε όλοι ότι τα εξωτερικά σύνορα των Κρατών-Μελών είναι εξωτερικά σύνορα της Ένωσης. Η απειλή σε μια χώρα θα είναι απειλή εναντίον όλων και κάθε επίθεση τρίτου κράτους σε Κράτος-Μέλος της Ένωσης είναι επίθεση σε όλη την Ένωση.

Ένα ευρωπαϊκό εγχείρημα στα θέματα αυτά δεν αναιρεί τη χρησιμότητα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αφού μπορεί να λειτουργεί παράλληλα και συμπληρωματικά με αυτήν. Εναρμονίζοντας οπλικά συστήματα, στρατιωτική διοίκηση και πρακτικές, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αποτελέσει έναν πολύ πιο αποτελεσματικό, αξιόπιστο και αξιόμαχο εταίρο για τις ΗΠΑ και τα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ, ενισχύοντας ταυτόχρονα την ανεξαρτησία και την αυτοτέλειά της.

Σε μια εξαιρετικά σύνθετη εποχή, με παλαιές σταθερές να χάνονται και με ισχυρές παγκοσμίως δυνάμεις να αναθεωρούν δεδομένα και πολιτικές, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη πρόκληση. Είναι υποχρεωμένοι απέναντι στους λαούς τους και στην ιστορία να προασπίσouν με όλα τα μέσα που διαθέτουν τις αρχές και αξίες που μας καθιστούν ως σήμερα το πιο δημοκρατικό και ασφαλές μέρος στον πλανήτη, έχοντας συνείδηση ότι καμία κατάκτηση του παρελθόντος δεν μπορεί να θεωρείται πλέον δεδομένη.

Εις ότι αφορά στη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με νέα Κράτη, είμαστε θετικοί υπό μία αυτονόητη προϋπόθεση. Ότι τα Κράτη αυτά θα αποδέχονται πλήρως και ουσιαστικά τις αρχές, τις αξίες και το δίκαιο της Ένωσής μας.